Ὑπεξελθὼν τοῦ τάφου ὁ φίλος σουδαρίῳ τὰς ὄψεις
καὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ συνδεδεμένος ἐδείκνυτο·
λύουσι τοῦτον οἱ δεσμευθέντες
τὰς καρδίας τῷ φθόνῳ τῆς βασκανίας
καὶ τοῖς ὠσὶν ὡς ἀσπίδες βυοῦντες καὶ πρὸς σφαγὴν
ἀδικωτάτην τὰς χεῖρας ἑτοιμάζοντες, ὅπως ἐκχέωσιν
ἀθῷον αἷμα καὶ δίκαιον τοῦ νεκροὺς ἀνιστῶντος καὶ
παύσαντος
Μαρίας καὶ Μάρθας τὰ δάκρυα.
-----------
Ἐβγῆκε κάτω ἀπὸ τὸν τάφο ὁ φίλος, μὲ φασκιὲς τριγύρω
στὸ πρόσωπο καὶ δεμένα τὰ χέρια του ἤτανε.
Τὸν λύνουν ἐκεῖνοι ποὺ δέθηκαν στὶς καρδιὲς ἀπ' τοῦ
φθόνου τὸ βάσανο
καὶ τ' αὐτιά τους σὰν ἀσπίδες (φίδια) ἐβούλωσαν
καὶ τὰ χέρια 'τοιμάζουν γιὰ σφαγὴ ἀδικώτατη, γιὰ νὰ
χύσουν
αἷμα ἀθῶο καὶ δίκαιο Ἐκεῖνου ποὺ νεκροὺς ἀνασταίνει
καὶ σταμάτησε
τὰ δάκρυα τῆς Μαρίας καὶ τῆς Μάρθας.
Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς
(ια' οἶκος ἐκ τῶν ιη' οἶκων).
Νεοελληνική ἀπόδοση: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης
Πηγή: Ὕμνοι, Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Ἀρχμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη, σελ. 305.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου