Οἱ μυροφόρες - Γ. Βερίτης

Οἱ μυροφόρες 

Γαλάζιο φῶς καὶ χρυσαφὶ τὸν κάμπο ἔχει γεμίσει, 

καὶ στέλνει ρόδινο ἀσπασμὸ ἡ Ἀνατολὴ στὴ Δύση. 

Μὰ ἐσεῖς, Μαρίες εὐλαβικές, Μαρίες πολύ θλιμμένες, 

ἄλλο δὲν ἔχετε στοῦ νοῦ τὸ βλέμμα ἐμπρὸς κρατήσει, 

παρὰ δικὲς Του θύμησες γλυκὲς κι' ἀγαπημένες.

Πάρτε με, κόρες τῆς Σιών, στὸν ὀρθρινό σας δρόμο, 

ὅλη τὴ νύχτα ἐσβήστηκα στὴ λύπη καὶ στὸν πόνο. 

Τὸν Λατρευτό* μου ἂς ξαναδῶ κι ἂς εἶναι καὶ στὸν τάφο

- κάποιαν ἐπλίδα ἀνάστασης μέσα μου πάντα θἄχω. 

Πάρτε με, Μυροφόρες μου, στὸν ὀρθρινό σας δρόμο!

Γ. Βερίτης 

Πηγή: Ἄπαντα ποιήματα Γ. Βερίτη, «Ἡ Δαμασκός», σελ. 129-130.

____________________________________________

* Τὸν Λατρευτό: τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.