«Πέποιθα ἐπί τῷ Κυρίῳ»
Γύρω μου συμβαίνουν καθημερινά πολλά.
Ὅλα ἔχουν ἕνα σκοπό,
νά μέ ἀπογοητεύσουν, νά μοῦ σπάσουν
τά φτερά.
Ὅμως ἐγώ ἀντέχω, γιατί ἔμαθα νά στηρίζομαι
στόν Θεό.
Φίλοι καί συγγενεῖς μ' ἔχουν ξεχάσει,
σπίτι καί περιουσίες τά ἔχω ὅλα χάσει.
Οἱκογένεια καί κοινωνία ἔχουν διαλυθεῖ,
τά ἰδανικά καί οἱ ἰδέες ἔχουνε καταποντισθεῖ.
Ἀλλά «Πέποιθα ἐπί τῷ Κυρίῳ».
Ἀνακαλύψεις καί ἀνάπτυξη τεχνολογική,
ἀντί νά βοηθήσει, ἔγινε προβληματική.
Σχολεῖο, Ἐκκλησία, Πολιτεία κρίση περνοῦν.
Ἄνθρωποι, πού ἐμπιστευτήκαμε, ἀδιαφοροῦν.
Ἀλλά «Πέποιθα ἐπί τῷ Κυρίῳ».
Ἀέρας, ποτάμια, λίμνες, θάλασσες μολύνονται,
ζώα, ἔντομα, πουλιά, ψάρια ἐξαφανίζονται.
Πανέμορφα χωριά ἀπό νέους ἐρημῶνουν,
δάση καταπράσινα οἱ φωτιές τά ξεγυμνῶνουν.
Ἀλλά «Πέποιθα ἐπί τῷ Κυρίῳ».
Ἡ ἡθική θεωρεῖται ξεπερασμένο καθεστώς,
Ἡ ληστεία τῆς ἡμέρας ἀπλά συνηθισμένο
γεγονός,
Τά ναρκωτικά ἐμπόρευμα ἔξω ἀπ' τά σχολεῖα,
οἱ ἔφηβοι καί τά παιδιά εὔκολη λεῖα.
Ἀλλά «Πέποιθα ἐπί τῷ Κυρίῳ».
Διεθνῶς ἐπικρατεῖ κρίση οἰκονομική,
πού προξενεῖ φόβο, μέριμνα, ἀγωνία γενική,
Εἰλικρινεῖς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων σπανίζουν,
ἀντί γιά χαμόγελα τά μάτια δακρύζουν.
Καί ὅμως ἐγώ συνεχίζω νά ὀνειρεύομαι.
Γιά τό αὔριο δέν ἀνησυχῶ, τό παρόν χαίρομαι,
καί ἀναφωνῶ: «Πέποιθα ἐπί τῷ Κυρίῳ».
Κατερίνα Δογάνη
Πηγή: Ἡ Ζωή τοῦ παιδιοῦ, «Εὐσέβεια», Τεῦχος 1317, σελ. 142.
______________________________________________________________________
Τὸ ποίημα στό τεῦχος εἶναι μονοτονικὰ γραμμένο. Συγνώμη ἄν ὑπάρχουν λάθη στὸν πολυτονισμό του, λόγω μαθητείας.