Εἰς τήν Ἁγίαν Πεντηκοστὴν - Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς

Πληρώσαντες δὲ εὐθὺς τὰς ἑαυτῶν δεήσεις

ὑπέγραψαν ἐν αὐταῖς, 

σφραγίσαντες τῇ πίστει καὶ πέμψαντες ἄνω· 

ἃς ἀνέγνω ὁ διδάσκαλος καὶ ἔφησεν· 

«Αὐτεξούσιος, παράκλητε, μὴ κελευόμενος, 

ἀλλ' ὡς θέλεις κατάβηθι· 

σὲ γὰρ λοιπὸν ἐκδέχονται οἱ μαθηταί, 

οὕσπερ ἐγὼ συνήγαγον σοὶ καὶ τῷ πατρί, 

οὓς ἐξεπαίδευσα λέγων· «μαθητεύσατε τὰ ἔθνη 

πατέρα κηρύττοντες καὶ σέβοντες υἱὸν καὶ ὐμνοῦντες

τὸ πανάγιον πνεῦμα».»

____________

Ἀμέσως μόλις τέλειωσαν τὶς προσευχές τους,τὶς 

ὑπογράψανε

καὶ μὲ τὴν πίστι τὶς ἐσφράγισαν καὶ τὶς ἔστειλαν ἐπάνω. 

Καὶ τὶς ἐδιάβασε ὁ Δάσκαλος καὶ εἶπε: 

«Μὲ τὴ θέλησί Σου, Παράκλητε, χωρὶς νὰ Σέ διατάζω, 

ὅπως θέλεις κατέβα, 

γιατὶ οἱ μαθητὲς Σὲ περιμένουν, 

τοὺς ὁποίους σύναξα Ἐγὼ γιὰ Σένα καὶ γιὰ τὸν Πατέρα

καὶ τοὺς ἐδίδαξα λέγοντας: «Κάμετε μαθητὲς τὰ ἔθνη

τὸν Πατέρα δοξάζοντες καὶ τὸν Υἱὸ λατρεύοντες καὶ 

ὑμνολογοῦντες

τὸ Πανάγιον Πνεῦμα».»


Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς 

(στ' οἶκος ἐκ τῶν ιη' οἶκων).

Νεοελληνική ἀπόδοση: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης 

Πηγή: Ὕμνοι, Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Ἀρχιμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη, «Ἁρμός», σελ. 671.

Εἰς τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἱλαροὶ οὖν καὶ φαιδροὶ γίνεσθε ἄρτι, 

καὶ χαριέστατον μορφὴν ἀναλαβόντες 

ᾆσμα καινὸν ᾄσατε· καὶ γὰρ πᾶν ὃν ἂν γένηται

ἕνεκεν ὑμῶν γίνεται· 

ὑμῶν χάριν κατῆλθον καὶ διὰ πάντων ἦλθον, 

ἵνα ὑμῖν ἀρέσω καὶ δέξησθέ με· 

ὑμῶν χάριν πάλιν εἰς οὐρανὸν ἀναβαίνω, 

ἵνα τὸν τόπον ἐξευτρεπίσω, 

ὅπου ὀφείλω ὑμῖν συνεῖναι 

πολλαὶ μοναὶ γὰρ πέλουσιν ἄνω πρὸς τὸν πατέρα μου· 

αἱ μὲν πατέρας ἔχουσιν, ἄλλαι δικαίων πνεύματα

καὶ ἄλλαι τῶν προφητῶν· τὴν μονὴν δὲ τὴν ὑμῶν

οὐδεὶς οἶδεν ἀκμήν· 

ἑτοιμάζω οὖν αὐτὴν καὶ λαμβάνω ὑμᾶς· 

οὐ χωρίζομαι ὑμῶν· ἐγώ εἰμι μεθ' ὑμῶν

καὶ οὐδεὶς καθ' ὑμῶν.

____________________________

Χαρούμενοι καὶ γελαστοὶ τώρα λοιπὸν νὰ γίνετε

κι ὄψι λαμπρὴ σὰν πάρετε, 

νέο τραγούδι ἀρχίστε. Καὶ ὄντως ὅ,τι γίνεται, γιὰ χάρι σας

συμβαίνει.

Γιὰ χάρι σας ἦρθα στὴ γῆ καὶ τράβηξα τὰ τόσα, 

γιὰ νὰ σᾶς γίνω ἀρεστὸς κι ἐσεῖς νὰ μὲ δεχτῆτε. 

Καὶ πάλι γιὰ χατήρι σας στὸν οὐρανὸ πηγαίνω

γιὰ νὰ φτιάξω τὸν τόπο, 

ὅπου μαζί σας πρόκειται νὰ μείνω, 

μιᾶς καὶ τόποι διαμονῆς πολλοὶ ὑπάρχουν ἐπάνω στὸν 

Πατέρα μου κοντά. 

Ἄλλες πατέρες ἔχουνε κι ἄλλες δικαίων πνεύματα

καὶ ἄλλες τοὺς προφῆτες. Μὰ τὴ δικὴ σας διαμονὴ 

κανεὶς ἀκόμα δὲ γνωρίζει. 

Τὴν ἑτοιμάζω, τὸ λοιπόν, καὶ σᾶς παραλαμβάνω, 

δὲν σᾶς ἀποχωρίζομαι. Ἐγὼ κοντά σας βρίσκομαι καὶ 

μὴ φοβᾶστε τίποτα.


Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς 

(η' οἶκος ἐκ τῶν ιη' οἶκων).

Νεοελληνική ἀπόδοση: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης 

Πηγή: Ὕμνοι, Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Ἀρχιμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη, σελ. 652 & 653.

Κοντάκιον Ἀναστάσιμον (κε') - Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς

Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς ὡς ἐξ ὕπνου ἐξανίσταται τότε,
ἐδέσμει δὲ τούτου τὰς παλάμας σφοδρῶς
τοῖς ἐν ᾍδου κραυγάζων· «Ἀνάστητε 
καὶ βοῶντες τῷ ᾍδῃ ἐμπαίζετε
λέγοντες αὐτῷ· «ποῦ ἡμῶν τὸ ἀδίκημα;»
τοῦτον γὰρ ἐγὼ Ταρτάρῳ σειραῖς παραδώσω, 
ὡς ὑπεύθυνον δὲ τὸν Ἀδὰμ
τοῖς ὀφλήμασι πάντων παρέδωκα· 
καὶ τὸν αὐχένα πατοῦντες· «νῦν κατεπόθη», βοᾶτε, 
«σὺν τῷ Θανάτῳ ὁ ᾍδης καὶ κατεβλήθη τοῦ κράτους».
δι' ὑμᾶς γὰρ ἐφάνην ἐπὶ γῆς ἐνανθρωπήσας
ὁ λύσας τοῦ Βελίαρ τὰ βέλη, τοῦ ᾍδου τὸ νῖκος
καὶ Θανάτου τὸ κέντρον.
 ____________ 

Τότε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπάνω σηκώνεται σὰν νὰ
 κοιμότανε καὶ τὰ χέρια τοῦ δένει γερὰ
στοὺς κατοίκους τοῦ ᾍδη φωνάζοντας: «Σηκωθῆτε
ἐπάνω καὶ φωνάξτε δυνατὰ καὶ ἐμπαῖξτε τὸν 
ᾍδη
λέγοντάς του: «Ποὖναι, ᾍδη, τὸ ἀρχικό μας πταῖσμα;»
Αὐτὸν ἐγὼ στὰ σίδερα δεμένο στὰ Τάρταρα θὰ στείλω, 
ὅπως ἔστειλα τότε τὸν Ἀδὰμ ὡς ὑπεύθυνο γιὰ τὶς
ἁμαρτίες ὅλων. 
Καὶ πατῶντας τὸ λαιμό του νὰ λέτε: «Τώρα χάθηκεν
ὁλότελα
ἀντάμα μὲ τὸ θάνατο ὁ ᾍδης καὶ παρέδωκε τὴν ἐξουσία», 
ἀφοῦ γιὰ σᾶς ἦρθα στὸν κόσμο ὡς ἄνθρωπος, 
Ἐγὼ ποὺ σύντριψα τοῦ Διαβόλου τὰ βέλη, τοῦ Ἅδη τὴ νίκη καὶ τοῦ Θανάτου τὸ κεντρί. 
 
Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς 

(κε' οἶκος ἐκ τῶν λγ' οἶκων).

Νεοελληνική ἀπόδοση: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης 

Πηγή: Ὕμνοι, Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Ἀρχμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη, σελ. 568 & 569.

Στὸν Ὅσιο καὶ δίκαιο Λάζαρο τὸν τετραήμερο - Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς

Ὑπεξελθὼν τοῦ τάφου ὁ φίλος σουδαρίῳ τὰς ὄψεις 

καὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ συνδεδεμένος ἐδείκνυτο· 

λύουσι τοῦτον οἱ δεσμευθέντες

τὰς καρδίας τῷ φθόνῳ τῆς βασκανίας

καὶ τοῖς ὠσὶν ὡς ἀσπίδες βυοῦντες καὶ πρὸς σφαγὴν

ἀδικωτάτην τὰς χεῖρας ἑτοιμάζοντες, ὅπως ἐκχέωσιν 

ἀθῷον αἷμα καὶ δίκαιον τοῦ νεκροὺς ἀνιστῶντος καὶ 

παύσαντος

Μαρίας καὶ Μάρθας τὰ δάκρυα.

-----------

Ἐβγῆκε κάτω ἀπὸ τὸν τάφο ὁ φίλος, μὲ φασκιὲς τριγύρω

στὸ πρόσωπο καὶ δεμένα τὰ χέρια του ἤτανε. 

Τὸν λύνουν ἐκεῖνοι ποὺ δέθηκαν στὶς καρδιὲς ἀπ' τοῦ

φθόνου τὸ βάσανο

καὶ τ' αὐτιά τους σὰν ἀσπίδες (φίδια) ἐβούλωσαν

καὶ τὰ χέρια 'τοιμάζουν γιὰ σφαγὴ ἀδικώτατη, γιὰ νὰ 

χύσουν

αἷμα ἀθῶο καὶ δίκαιο Ἐκεῖνου ποὺ νεκροὺς ἀνασταίνει 

καὶ σταμάτησε

τὰ δάκρυα τῆς Μαρίας καὶ τῆς Μάρθας.

 

Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς 

(ια' οἶκος ἐκ τῶν ιη' οἶκων).

Νεοελληνική ἀπόδοση: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης 

Πηγή: Ὕμνοι, Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Ἀρχμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη, σελ. 305.

Στήν Σαμαρείτιδα - Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς

Στήν Σαμαρείτιδα
 
Οὐκ ἦς ἀξία τοῦ ἔχειν καὶ ἔχεις ἅπερ κατέχεις
σὺ τὴν χάρι τοῦ δόντος· μὴ οὖν ὄκνει διανέμειν
τοῖς αἰτοῦσιν, ὡς μετέδωκέ ποτε ἡ Σαμαρεῖτις·
ἀντλήσασα γὰρ μόνη παρέσχε καὶ ἑτέροις οὗπερ ἔλαβεν·
οὐδεὶς αὐτὴν ᾐτεῖτο καὶ πᾶσιν ἐδωρεῖτο ἀφθόνως τοῦ χαρίσματος·
διψᾷ καὶ δαψιλεύεται, μὴ ποιοῦσα ποτίζει·
ἀκμὴν μὴ γευσαμένη, ἀλλ' ὼς μεμεθυσμένη τοῖς ὁμοφύλοις κράζει·
«Δεῦτε ὁρᾶτε νᾶμα ὃ εὗρον· μὴ οὗτος πέλει ὄντως ὁ παρέχων
ἀγαλλίασιν καὶ ἀπολύτρωσιν;» 


Δὲν σοῦ πρέπει νὰ ἔχης, ψυχή μου, καὶ ὅσα ἔχεις καὶ βαστᾶς
τὰ χρωστᾶς στὴ Χάρι Ἐκεῖνου ποὺ σοῦ τἄδωκε. Μὴν
παραμελῆς, λοιπόν, νὰ διαμοιράζης
τὰ καλά σου σὲ ὅσους τὰ ζητοῦνε, ὅπως τὰ διέδωσε κάποτε ἡ Σαμαρεῖτις.
Γιατὶ ἐνῶ ἄντλησε μόνη πρόσφερε καὶ στοὺς ἄλλους ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔλαβε.
κανεὶς δὲν τῆς ἐγύρευε καὶ σ' ὅλους δῶρο πρόσφερνε
ἁπλόχερα ἀπ' τὸ χάρισμα.
Διψᾶ καὶ ὁλόγυρα σκορπίζει, δίχως νὰ πιῆ ποτίζει. 
Ἀκόμα δὲν καλογεύτηκε καὶ σὰν μεθυσμένη στοὺς 
συμπατριῶτες της φωνάζει·
«Ἐλᾶτε καὶ δεῖτε νερὸ ποὺ εὑρῆκα. Μήπως Αὐτὸς εἶναι πράγματι  
Ἐκεῖνος ποὺ δίνει
χαρὰ μεγάλη καὶ σωτηρία;»
   
Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς 

(β' οἶκος ἐκ τῶν κβ' οἶκων).

Νεοελληνική ἀπόδοση: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης 

Πηγή: Ὕμνοι, Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Ἀρχμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη, σελ. 175.

Ὅλα γιά Σένα μιλᾶνε - Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς

 Μέγα μυστήριον Χριστιανοῖς· οὐδὲν ἀμάρτυρόν ἐστιν 

ἐν σοί·

πάντοθεν ἔχεις βεβαιώσεις· ἀπὸ πάσης γραφῆς 

θεοπνεύστου συνίστασαι·

πάντα σοι μαρτυροῦσι, νόμος καὶ οἱ προφῆται,

οἱ πατέρες δὲ μάλιστα· 

ἑκάστης γενεᾶς σὺ τὸ ἄλας ὑπάρχεις

ἀρτύων τοῖς πιστοῖς ἀδιάφθορον βρῶμα, 

οὑ φαγόντες οὐ μὴ ἀποθάνωμεν·

ἤρτυσας ἔδεσμα τῷ Ἰσαὰκ, ὥσπερ ἐφίλει φαγεῖν, 

καὶ ηὐλόγει τὸ τέκνον ἐντυπῶν ταῖς εὐλογίαις 

τὸν φανέντα καὶ φωτίσαντα πάντα.

Εἶναι μεγάλο τὸ μυστήριο γιὰ τοὺς Χριστιανούς. Τίποτε 

δὲν εἶναι ἀμάρτυρο γιὰ Σένα.

Ἀπὸ παντοῦ ἔχεις βεβαιώσεις. Ἀπ' ὁλόκληρη τὴν Ἁγία 

Γραφὴ τὴ θεόπνευστη διαλαλιέσαι.  

Ὅλα γιὰ Σένα μιλᾶνε, ὁ Νόμος καὶ οἱ Προφῆτες καὶ πιὸ 

πολὺ τῆς Ἐκκλησίας οἱ Πατέρες. 

Κάθε γενιᾶς εἶσαι τ' ἁλάτι

π' ἀρταίνεις γιὰ τοὺς χριστιανοὺς ἀθάνατη τροφή, 

ἀπ' τὴν ὁποία ἅμα φᾶμε, ποτὲ δὲν θὰ πεθάνουμε. 

Στὸν Ἰσαὰκ ἑτοίμασες φαγητὸ τέτοιο σὰν κι αὐτὸ ποὺ 

ἤθελε νὰ φάη

κι εὐλογοῦσε τὸ παιδί του καὶ μὲ τὶς εὐλογίες προτύπωνε

Ἐσένα, 

ποὺ φάνηκες κι ἐφώτισες τὰ πάντα. 

Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς 

(ιδ' οἶκος ἐκ τῶν ιη' οἶκων: Στὸν Πρόδρομο, στὸ βάπτισμα καὶ στὸν Ἀδάμ).

Νεοελληνική ἀπόδοση: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης 

Πηγή: Ὕμνοι, Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Ἀρχμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη, σελ. 127.