Ὑποσχέσεις τῆς Παναγίας πρός τούς Ἁγιορεῖτες (Β') - Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

(...συνέχεια ἀπό τό α' μέρος) 

Μηδέ πάλιν νά μεριμνᾷ περί τοῦ πῶς θά ζήσῃ, 

καί μέριμνες περιπλεχθῆ καί τήν ψυχήν του ἀφήσῃ».

Ἀφοῦ ἔχει μάρτυν ἀληθῆ τόν Πλάστην καί Θεόν μας, 

ὅπου τρέφει τά πετεινά καί ὅλα τῆς γῆς τά ἑρπετά,

καί πῶς λοιπόν τό πλάσμα Του τό κατ' εἰκόνα θείαν, 

θ' ἀφήσῃ ἀνεπιμέλητον καί χωρίς προστασίαν; 

Εἰ δέ ζητεῖς καί ἄλληνε δευτέραν μαρτυρίαν, 

ἄκουσε καί τήν Ἄνασσαν Θεοτόκον Μαρίαν.

ὅπου λέγει: «Ὅποιος σταθεῖ ἐδῶ γιά τ' ὄνομά μου, 

μή ἀμελῶν τά χρέη του ποιῶν τό θέλημά μου, 

Ἐγώ θά ἐπιμεληθῶ νά τόν τροφοδοτήσω, 

κι εἰς κάθε θλῖψν κι' ἀρρώστια θά τόν ὑπερασπίσω. 

Ἀλλά καί πρέσβυς συμπαθής, ἄξιος καί μεγάλος, 

θά τοῦ φανῶ στούς οὐρανούς, ὅσον ἐμέ κανείς ἄλλος, 

Διότι ἐγώ ἐγέννησα, βάστασα, θήλασά Τον, 

τόν Κύριον μου καί Θεόν καί Σωτῆρα πάντων.

Ὅπου τόν παραστέκουνε Θρόνοι καί Ἐξουσίαι, 

τά Χερουβείμ, τά Σεραφείμ, Ἀγγελικαί στρατεῖαι, 

χοροί Μαρτύρων, Προφητῶν, Ἀποστόλων κι Ὁσίων, 

ἔτι κι ἐγώ ἡ Βασίλισσα ὅλης τῆς γῆς καί τῶν ἐπουρανίων.

Λοιπόν, ἄν θέλῃς, ἄκουσον καί βάσταζε τάς θλίψεις, 

καί τοῦ Υἱοῦ μου τόν σταυρόν, ποτέ σου μήν ἀφήσῃς. 

Καί μέλλεις εἰς τούς οὐρανούς, ν' ἀγάλλεσ' αἰωνίως, 

εὐχαῖς πάντων Ἁγίων τε σύν ταῖς ἐμαῖς πρεσβείαις

Ἀμήν.
 

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
 Πηγή: Θείας Χάριτος ἐμπειρίες, Γέρων Ίωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, Γέροντος Ἰωσήφ Βατοπαιδινοῦ, Ἅγιον Ὄρος, σελ.: 221-222.

Ὑποσχέσεις τῆς Παναγίας πρός τούς Ἁγιορεῖτες (Α') - Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Ὑποσχέσεις τῆς Παναγίας πρός τούς Ἁγιορεῖτες 

Δέν ἔπαυσεν ὁ γηραιός καί ὑψικόμης Ἄθως, 

νά τρέφῃ εἰς τούς πόδας του φυτά, δένδρα μετ' ἄνθους 

ὅπου μετά τήν Σταύρωσιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μας, 

ἐδόθη αὐτή ἡ δωρεά εἰς τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας,

ὅταν εἰς τόν Ἄθω ἀπέπλευσε μετά τῶν Ἀποστόλων,

τότε ἔκανε τήν αἴτησιν πρός τόν Θεόν τῶν ὅλων, 

λέγουσα: «Τέκνον ποθεινόν, Υἱέ μου καί Θεέ μου, 

τοῦτον τόν τόπον χάρισε νά κάνω τόν μπαξέ μου, 

κι' ἀπ' ἄκρου σ' ἄκρον μόνη μου ἐγώ νά τόν γεμίσω, 

μ' ἄνθη καί δένδρα λογικά ἔχω νά τόν στολίσω. 

Νά κάνουν λογικούς καρπούς, νά τρώγῃ ὅποιος θέλει

κι' ἀπ' ὅποιο δένδρο ἀγαπᾷ νά τρέχῃ νά γυρεύῃ

καί ἀσφαλῶς μέ ὑπομονήν ζητῶντας θά τό εὕρῃ.

...

(...συνεχίζεται στό β' μέρος) 

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
 Πηγή: Θείας Χάριτος ἐμπειρίες, Γέρων Ίωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, Γέροντος Ἰωσήφ Βατοπαιδινοῦ, Ἅγιον Ὄρος, σελ.: 221.

Ἐγκώμιον εἰς τήν ἔρημον - Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Ἐγκώμιον εἰς τὴν ἔρημον

Ὤ, ἐρημία μου γλυκεῖα, Μήτηρ τῆς ἡσυχίας, 

τῆς δυσκολίας σύντροφε, τῶν θλίψεων ξαδέλφη, 

τῆς ἐγκρατείας ὁδηγέ καί σιωπῆς ὁμοίως, 

τοῦ πένθους ἡ συγγένισσα, ἀδελφή τῶν δακρύων, 

δασκάλισσα τῆς προσευχῆς, ἐράστρια τῆς εἰρήνης, 

γεννήτωρ τῆς πραότητος καί τῆς ἀκακοσύνης, 

ὅπου πρός ζῆλον μᾶς ξυπνᾶς θερμότατον καί βίαν

καί εἰς τάς θλίψεις διδασκόμεθα ταπείνωσιν τελείαν,

τήν ποδηγέτην πρός Χριστόν καί παθῶν καθαιρέτην, 

τήν σύνοικον τῆς Χάριτος καί τῆς εὐχῆς εὑρέτην, 

τήν τοῦ νοός γλυκεῖαν τροφήν καί κάθαρσιν ὁμοίως, 

τῆς θεωρίας πρόξενε καί γνώσεως ταμεῖον, 

τήν σύντροφον τοῦ φωτισμοῦ, τῆς Χάριτος ἀκτίνα 

καί τῆς ψυχῆς τήν αἴσθησιν καθαίρων τήν καρδία, 

ὅπου τόν Θεόν ὄψονται ἐδῶ καθώς ὁρίζει

ὁ Ἰησοῦς τούς καθαρούς, ὅταν τούς μακαρίζει

καί ἀνάβει ὁ ἔρως ὁ γλυκύς πρός τόν Θεόν καί Πατέρα, 

ὁμοίως καί πρός τόν Υἱόν καί Πανάγιον Πνεῦμα, 

Ἀγάπη ἡ πολυθαύμαστος κι' ἔκπληξις τοῦ νοός μου, 

τῆς αὔρας ἡ γλυκεῖα πνοή πιστός χειραγωγός μου.

Βάσταξε, θρέψε, δίδασκε μέχρις νά καταλύσω

τό ρυπαρόν σαρκίον μου καί πρός σέ ν' ἀναλύσω

κι' ἀχόρταγα νά θεωρῶ τήν γλυκεῖάν σου θέα,

ὦ Ἰησοῦ, Σωτήρα μου, ἄμα Πάτερ καί Πνεῦμα, 

ν' ἀκούω καί τά ἄρρητα λόγια σου, Ἰησοῦ μου, 

ὄπ' ἄνθρωπος δέν δύναται ζωντανός νά ἀκούῃ

καί νά χορτάσω ἀπό χαρά μή διακοπτομένην

καί ἄπειρον ἀγάπησιν τήν μή ἀλλοιουμένην

καί νά προσφέρω διαρκῶς ὕμνους εὐχαριστίας,

δόξαν, τιμήν, προσκύνησιν ἀληθινῆς λατρείας·

εὐχαῖς τῆς Παναγίας μας Θεοτόκου Μαρίας, 

τῆς γλυκυτάτης σου Μητρός, τῆς πάντων σωτηρίας. 

Ἀμήν.

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Πηγή: Θείας Χάριτος ἐμπειρίες, Γέρων Ίωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, Γέροντος Ἰωσήφ Βατοπαιδινοῦ, σελ.: 235-236.