Ἔλαχε νὰ εἶμαι κάτι τι
κι ἔγραψα κάποια ἱστορία φανερή,
σὲ καρδιὲς καὶ σὲ χαρτί.
Ἡ πάλη μου ἥτανε πάντα κοφτὴ καὶ καθαρή.
Ἥμουνα, ὅσο τὸ μποροῦσα, ἀληθινός.
Δὲν ξέρω πόσο τὸ πέτυχα βαδίζοντας ὀρθός.
Πολλὲς φορές, σὲ πολλοὺς
ἔδωσα καὶ τὴν καρδιά μου,
γιατὶ πάλεψαν μαζί μου,
γιὰ νὰ ἐκφράσω τὰ ὅνειρά μου:
τὴν Ἀγάπη, τὴν Ἀλήθεια καὶ τὴν Ἐλευθερία.
Ὅμως δυστυχῶς,
αὐτὰ δὲν ἄρεσαν
σὲ πολλὰ κατεστημένα
καὶ στὴν ἐξουσία.
Καὶ ἰδιαίτερα σὲ μερικοὺς
ἐκκλησιαστικοὺς ταγούς,
ποὺ πάσχισαν ἀκόμη
καὶ νὰ μ' ἐξοντώσουν.
Εὐτυχῶς,
δὲν τοὺς ἄφησε ὁ Θεός,
παρὰ μόνο
τὴν καρδιά μου νὰ ματώσουν.
Μὲ πλήγωνε τὸ μῖσος τους
καὶ ἡ κακότητά τους,
ποὺ ξέχυναν ἀπάνω μου
ἀπ' τὰ μαῦρα σωθικά τους.
Δὲν ξέρω, βέβαια, τώρα,
ἄν, ὡς συνταξιοῦχος,
ἡσυχάσω πιὰ λιγάκι
ἀπὸ τὸ φοβερό τους τὸ φαρμάκι.
Γιὰ ὅλα αὐτὰ κι ἄλλα τέτοια
παρόμοια, πολλὰ
στὴν κοίμησή μου
δὲ θέλω ἐπικηδείους,
ποὺ εἶναι συνήθως, λόγια ὑποκριτικὰ
καὶ λέγονται σὲ τέτοιες ὧρες, τυπικὰ
ἀπὸ τοὺς ἐκάστοτε «ἁρμοδίους».
Γιατί, αὐτοὶ οἱ «ἀδελφοί» μου καὶ «πατέρες»
ἀπὸ τὸν φθόνο τους μ' ἔθαβαν
νύχτες καὶ ἡμέρες.
Τὸ μνῆμα μου τὸ θέλω ἀπλό,
μόνο μ' ἕνα σκέτο σταυρό.
Αὐτὸν ποὺ προσπάθησα νὰ σηκώσω
καὶ τὴ ζωή μου ψηλὰ νὰ ὀρθώσω
πολλὲς φορὲς μὲ πόνο πολύ,
γιατὶ ἔνιωθα τὸν σταυρό μου βαρύ.
Καὶ τώρα, εἶθε ν' ἀντικρίσω
- ἂν θέλει ὁ Θεὸς-
στοὺς οὐρανοὺς
τὸ θεῖο ἄ-κτιστο Του φῶς.
Ἂν θέλετε, μόνο, κι ἐσεῖς
οἱ ἀληθινοί μου προσφιλεῖς,
εὔχεστε γιὰ μένα.
Ἐγώ, πάντως δὲν μίσησα,
οὔτε φθόνησα κανένα.
Καὶ σᾶς περιμένω ὅλους
στὴν καινούργια ζωή,
μακριὰ ἀπὸ τούτη τὴν ὀχλοβοή...
Χαίρετε πάντοτε ἀληθινά,
γιὰ νὰ χαίρονται γιά σας
καὶ τὰ οὐράνια.
Καὶ πάλι, χαίρετε ἀδελφοί,
φίλοι καὶ ἐχθροί.
Πάλι καὶ πάλι
στὴν φοβερή σας πάλη.
Ἀρχιμανδρίτης Τιμόθεος Κιλίφης
Πηγή: Πίστη καὶ Πάλη (Ποιητικά), Τιμοθέου Κ. Κιλίφη, σελ. 187-190
____________________________________________________________________
Πρὸς τιμὴν τοῦ πατρὸς Τιμοθέου Κιλίφη ποὺ ἐκοιμήθη τὴν Κυριακή 2 Μαρτίου 2014. Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ. Καλὸν Παράδεισον.
