Ἄνθρωπος: ἄνω θρώσκω, τὰ ἄνω ζητῶ, ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μελισσάνθη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μελισσάνθη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Πιστεύω - Μελισσάνθη



Πιστεύω

Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία.
Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο!
Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ' οὐρανοῦ.
Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ' οὐρανοῦ.
Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά!
Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα.
Μπορῶ νὰ πιστεύω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
μπορῶ νὰ πιστεύω στὸ θαῦμα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ θαῦμα!
Ἡ Ἀγάπη προσεύχεται κ' ἐνεργεῖ.
ἡ Ἀγάπη ἀγρυπνεῖ.
Μπορῶ νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ.
μπορῶ νὰ ἀγρυπνῶ.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι προσευχὴ καὶ πράξη!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ μυστικὴ ἀγρυπνία!
Ἡ Ἀγάπη κρατάει ὅλα τὰ χαμόγελα καὶ ὅλα τὰ δάκρυα.
Μπορῶ νὰ χαμογελῶ καὶ νὰ κλαίω ὅλα τὰ δάκρυα -
γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ χαρούμενη θλίψη!
Ἡ Ἀγάπη δίνει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Μπορῶ νὰ μεταλάβω τὸν ἄρτο καὶ τὸν oἶvo
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος!
Κ' ἡ μεγάλη ὑπόσχεση!
Ἡ Ἀγάπη ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο.
ἡ Ἀγάπη ἐδώρησε τὸ φῶς.
Πιστεύω στὸν ἄνθρωπο.
πιστεύω στὴν Ἀγάπη.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ δωρεά!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ἄνθρωπος!

Μελισσάνθη 

Πηγή: myriobiblos.gr


Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Ἄφεση - Μελισσάνθη


Ἄφεση 

Ἀπόψε ἔτεινα σ' ὅλους τούς ἐχθρούς τό χέρι 
δίνοντας τέλος πιά στά ταπεινά μου μίση 
καί στῶν ματιῶν τή στερημένη, ἄξαφνα, βρύση
τῆς συγγνώμης τό δάκρυ ἔλαμψε σάν ἀστέρι.

Θεέ μου, Θεέ μου, τί ἁπλή, μ' ἄργησε ὡστόσο, ἡ λύση. 
Κανείς ἀκόμη ἀπ' τούς ἀνθρώπους δέν τό ξέρει,
πώς τό 'χω σκίσει ἐγώ τῶν χρεῶν τους τό τεφτέρι 
καί κλαίω γλυκά, γιατί τούς ἔχω συγχωρήσει. 

Τῆς μεγαλοψυχίας μου βρέξανε τά οὐράνια
τό νερό τό γλυκό τῆς θείας λησμοσύνης. 
Τῆς μνησικακίας τή φωτιά ἔσβησε ἡ μετάνοια

πού κάπνιζε μές σέ λειμώνα ἀσφοδελό. 
Κι ὅπως φυσοῦν ζέφυροι ἀπόψε καλοσύνης 
ξαστέρωσε μέ μιᾶς στό νοῦ μου τόν θολό. 

Μελισσάνθη 

Πηγή: Νεοελληνική Χριστιανική Λογοτεχνία, Ἰωάννη Α. Νικολαΐδη, σελ. 101.