Ψυχή μου - Εἰρήνη Χαρχαλίδου

Ψυχή μου 

Ψυχή μου, ἐσύ νά εἶσαι ἀπλή, 

σάν τό μικρό παιδάκι, 

καί πάντα χαμογελαστή, 

σάν τ' οὐρανοῦ τ' άστράκι. 

Ψυχή μου, ἐσύ νά εἶσαι καλή, 

σάν τό ζεστό τόν ἥλιο, 

πού ξεπροβάλει κάθε αὐγή

κι ὅλοι τόν ἔχουν φίλο. 

Ψυχή μου, ἐσύ νά 'σαι λευκή, 

ὅπως τό περιστέρι,

νά 'σαι γαλήνια σάν ἀκτή

τό ὄμορφο καλοκαίρι. 

Ψυχή μου, ἐσύ νά 'σαι ἀγαθή, 

ὅπως εἶναι τ' ἀρνάκι 

καί πάντα μοσχομυριστή, 

σάν τό λευκό κρινάκι. 

Εἰρήνη Χαρχαλίδου

Πηγή: Ἡ Ζωή τοῦ Παιδιοῦ, Τεῦχος 1278, σελ. 30.

Ἦταν σὰν χθὲς - Εἰρήνη Χαρχαλίδου

Ἦταν σὰν χθὲς 

Ἦταν σὰν χθὲς μιὰ Κυριακὴ

ποὺ μὲ βαφτίσαν Χριστιανὴ 

καὶ μοῦ 'δωσαν γιὰ ὄνομα, 

τὸ ὄνομα Εἰρήνη. 

Πέρασαν χρόνια ἀρκετά, 

ἔπαψα νά 'μαι βρέφος πιά, 

ὅμως δὲν ἄλλαξα στιγμή, 

πάντα θὰ εἶμαι ἐκείνη. 

Ἦταν σὰν χθὲς ἕνα πρωὶ 

ποὺ ἔριχνε δυνατὴ βροχή, 

ὅταν μοῦ μίλησε ἡ μαμὰ 

μ' εὐλάβεια γιὰ Σένα*. 

Ναί, τὸ θυμᾶμαι καθαρά, 

μοῦ μίλησε μὲ λόγια ἁπλὰ

καὶ μ' ἔκανε νὰ Σ'* ἀγαπῶ

ὅσο ἄλλον κανένα. 

Ἦταν σὰν χθές, Παρασκευή, 

στὴν κατασκήνωση εἶχα μπεῖ

καὶ πέρασα ἀλησμόνητα

μὲ Σένα* συντροφιά μου. 

Ἦμουν ἕνα μικρὸ παιδὶ

ποὺ κουβαλοῦσα ἁγνὴ ψυχή, 

Σὲ* πίστεψα καὶ ὕστερα

Σ'* ἔκλεισα ἀγκαλιά μου. 

Εἰρήνη Χαρχαλίδου 

  Πηγή: Ἡ Ζωὴ τοῦ παιδιοῦ, «Εὐσέβεια», Τεῦχος 1341, σελ. 73.

_________________________________

* Σένα & Σὲ: τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.