Παρακαταθῆκες
-Ἦρθε καιρός, κορούλα μου, ν' ἁπλώσεις τά φτερά σου
καί σάν πουλάκι στῆς ζωῆς τό δάσος νά πετάξεις.
Ἄς ἦταν νά μήν εὔρισκες ἐμπόδιο στή χαρά σου.
Ἐχθρός κανένας μή βρεθεῖ καί κάνει νά τρομάξεις.
»Γλυκολαλήτρα ἡ ζωή κρύβει πολλές παγίδες.
Στό πέταγμά σου πρόσεχε, πού πᾶς, πού θά καθίσεις.
Τώρα πού πρωτοξεκινᾶς μ' ὄνειρα καί μ' ἑλπίδες,
νά ξέρεις πώς πολλές φορές μέ πόνο θά δακρύσεις.
»Διάλεγε τίς παρέες σου ἐκεῖνο πού ταιριάζει.
Ἀγάπα πάντα τό καλό καί κάνε καθώς πρέπει.
Ὁ γύρω κόσμος, μή ξεχνᾶς, μέ τόν καθρέφτη μοιάζει
κι ὅπως ἐσύ θά τόν κοιτᾶς, ἔτσι κι αὐτός σέ βλέπει.
»Κοσκίνα πάντα τίς χαρές καί πρόσεχε πού φτάνεις.
Χρειάζεται περίσκεψη, τί παίρνεις, τί θά δώσεις.
Θά νιώθεις ἄδολη χαρά, γιά καθετί πού κάνεις,
ἄν ξέρεις, πώς δέ θά ντραπεῖς καί δέν θά μετανοιώσεις.
»Προχώρα μέ χαμόγελο καί μ' αἰσιοδοξία.
Μεῖνε ἁπλή στούς τρόπους σου καί στά αἰσθήματά σου,
χωρίς ψευτοεγωισμούς καί ματαιοδοξία,
μέ πίστη πάντα στόν Χριστό, θάρρος στά βήματά σου.
»Ἀγᾶπα τό συνάνθρωπο. Πάντα μέ τήν εὐχή μου.
Ἅπλωσε τίς φτεροῦγες σου, κόρη μου, κι ἀγωνίσου.
Θά γίνεις, ὅπως ζήτησα συχνά στήν προσευχή μου.
Κι αὐτά τά λόγια φύλαξτα καί πές τα στό παιδί σου.
Ἐ. Παπουτσῆς
____________________________________________________________________________
Πηγή: Ἡ Ζωή τοῦ παιδιοῦ, «Εὐσέβεια», Τεῦχος 1313, σελ. 78.
Τὸ ποίημα στό τεῦχος εἶναι μονοτονικὰ γραμμένο. Συγνώμη ἄν ὑπάρχουν λάθη στὸν πολυτονισμό του, λόγω μαθητείας.