Δόξα, καὶ νῦν. Ἦχος α'.
Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων,
τῶν Μαθητῶν συνηθροισμένων,
εἰσῆλθες ἄφνω παντοδύναμε,
Ἰησοῦ ὁ Θεὸς ἡμῶν·
καὶ στὰς ἐν μέσῳ αὐτῶν,
εἰρήνην δοὺς ἐπλήρωσας ἁγίου Πνεύματος·
προσμένειν τε προσέταξας;
καὶ μηδαμοῦ χωρίζεσθαι ἀπὸ Ἱερουσαλήμ,
ἕως οὗ ἐνδύσωνται τὴν ἐξ ὕψους δύναμιν·
διὸ βοῶμέν σοι·
Ὁ φωτισμὸς καὶ ἡ ἀνάστασις,
καὶ ἡ εἰρήνη ἡμῶν, δόξα σοι.
Δόξα, καὶ νῦν. Ἦχος α'.
Μεθ' ἡμέρας ὀκτώ,
τῆς Ἐγέρσεως σου Κύριε,
ὤφθης τοῖς Μαθηταῖς σου,
ἐν τόπῳ οὗ ἦσαν συνηγμένοι·
καὶ φωνήσας αὐτοῖς·
Εἰρήνη ὑμῖν·
τῶν ἀπιστοῦντι Μαθητῇ,
τὰς χεῖρας ὑπέδειξας,
καὶ τὴν ἄχραντον πλευράν.
Ὁ δὲ πεισθεὶς ἐβόα σοι·
Ὁ Κύριος μου καὶ ὁ Θεὸς μου, δόξα σοι.
Πηγή: Πεντηκοστάριον, «Φῶς», σελ. 34-35.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου