Ἦταν σὰν χθὲς - Εἰρήνη Χαρχαλίδου

Ἦταν σὰν χθὲς 

Ἦταν σὰν χθὲς μιὰ Κυριακὴ

ποὺ μὲ βαφτίσαν Χριστιανὴ 

καὶ μοῦ 'δωσαν γιὰ ὄνομα, 

τὸ ὄνομα Εἰρήνη. 

Πέρασαν χρόνια ἀρκετά, 

ἔπαψα νά 'μαι βρέφος πιά, 

ὅμως δὲν ἄλλαξα στιγμή, 

πάντα θὰ εἶμαι ἐκείνη. 

Ἦταν σὰν χθὲς ἕνα πρωὶ 

ποὺ ἔριχνε δυνατὴ βροχή, 

ὅταν μοῦ μίλησε ἡ μαμὰ 

μ' εὐλάβεια γιὰ Σένα*. 

Ναί, τὸ θυμᾶμαι καθαρά, 

μοῦ μίλησε μὲ λόγια ἁπλὰ

καὶ μ' ἔκανε νὰ Σ'* ἀγαπῶ

ὅσο ἄλλον κανένα. 

Ἦταν σὰν χθές, Παρασκευή, 

στὴν κατασκήνωση εἶχα μπεῖ

καὶ πέρασα ἀλησμόνητα

μὲ Σένα* συντροφιά μου. 

Ἦμουν ἕνα μικρὸ παιδὶ

ποὺ κουβαλοῦσα ἁγνὴ ψυχή, 

Σὲ* πίστεψα καὶ ὕστερα

Σ'* ἔκλεισα ἀγκαλιά μου. 

Εἰρήνη Χαρχαλίδου 

  Πηγή: Ἡ Ζωὴ τοῦ παιδιοῦ, «Εὐσέβεια», Τεῦχος 1341, σελ. 73.

_________________________________

* Σένα & Σὲ: τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.