Στὸν μεγάλον Ποιητὴ

Στὸν μεγάλον Ποιητὴ

Κάθε ἄστρο ποὺ φωτίζει 

εἰς τὸν θόλο τ' οὐρανοῦ, 

τὴ σοφία διηγεῖται

καὶ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. 

Ἐπῳδὸς

Δόξα σοι, Κύριε, πρέπει

καὶ τιμὴ καὶ αἶνος. 

Κάθε λούλουδο δροσᾶτο

τὴ γλυκειά του μυρωδιὰ 

σὰν θυμίαμα τὴν στέλνει 

εἰς τὸν θρόνον του ψηλά. 

Κάθε φύλλο ποὺ σαλεύει

στοῦ ἀνέμου τὴν πνοὴ 

μοιάζει στόμα ποὺ κινεῖται 

γιὰ νὰ πῇ τὴν προσευχή. 

Καὶ τῆς θάλασσας ὁ φλοῖσβος 

προσευχή 'ναι στὸ Θεό, 

ποὺ γιὰ σκέπασμα της ἔχει 

τὸν γαλάζιο οὐρανό. 

Ἄστρα, δέντρα, ζῶα, ἄνθρωποι,

θάλασσα καὶ ποταμοί, 

χίλια στόματ' ἀνυμνοῦνε

τὸν μεγάλο Ποιητή.

Ἀνώνυμος ποιητὴς ἢ ποιήτρια

Πηγή: Ποιήματα καὶ ἄσματα, «Ὁ Σωτήρ», σελ. 15.