Δέν ἔπαυσεν ὁ γηραιός καί ὑψικόμης Ἄθως,
νά τρέφῃ εἰς τούς πόδας του φυτά, δένδρα μετ' ἄνθους
ὅπου μετά τήν Σταύρωσιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μας,
ἐδόθη αὐτή ἡ δωρεά εἰς τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας,
ὅταν εἰς τόν Ἄθω ἀπέπλευσε μετά τῶν Ἀποστόλων,
τότε ἔκανε τήν αἴτησιν πρός τόν Θεόν τῶν ὅλων,
λέγουσα: «Τέκνον ποθεινόν, Υἱέ μου καί Θεέ μου,
τοῦτον τόν τόπον χάρισε νά κάνω τόν μπαξέ μου,
κι' ἀπ' ἄκρου σ' ἄκρον μόνη μου ἐγώ νά τόν γεμίσω,
μ' ἄνθη καί δένδρα λογικά ἔχω νά τόν στολίσω.
Νά κάνουν λογικούς καρπούς, νά τρώγῃ ὅποιος θέλει
κι' ἀπ' ὅποιο δένδρο ἀγαπᾷ νά τρέχῃ νά γυρεύῃ
καί ἀσφαλῶς μέ ὑπομονήν ζητῶντας θά τό εὕρῃ.
...
(...συνεχίζεται στό β' μέρος)
Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής
Πηγή: Θείας Χάριτος ἐμπειρίες, Γέρων Ίωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, Γέροντος Ἰωσήφ Βατοπαιδινοῦ, Ἅγιον Ὄρος, σελ.: 221.
Πηγή: Θείας Χάριτος ἐμπειρίες, Γέρων Ίωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, Γέροντος Ἰωσήφ Βατοπαιδινοῦ, Ἅγιον Ὄρος, σελ.: 221.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου