Χριστοῦ ἀλήθεια

 Χριστοῦ ἀλήθεια 

 Φῶς οὐράνιο μέσα στήν ψυχή, 

δύναμη στά στήθια.

Λάμπει στή ζωή μας σάν αὐγή

τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀλήθεια!

Φάρος πού σκορπίζει τή χαρά

κι ὁδηγεῖ κι ἐμπνέει.

Ἄστραψε καί πήραμε φτερά

καί παιδιά καί νέοι!

Τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀλήθεια πάντα ἐμπρός

σ᾿ ὅλα μας τά χρόνια.

Λύτρωση, εὐλογία, θησαυρός, 

ἄφθαρτη κι αἰώνια!

Λεύτεροι πετᾶξτε σάν πουλιά 

καί σκορπίστε γύρω, 

ὅλοι τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ 

τό οὐράνιο μύρο!

Ἀνώνυμος ποιητής ἢ ποιήτρια 

Πηγή: Συλλογή Ὕμνων καὶ τραγουδιῶν, «Φῶς», σελ. 31.

Χριστός Ἀνέστη - Ἀνθή Λιβάνη

Χριστός Ἀνέστη 

Μετά τή δίνη τοῦ Σταυροῦ, τό φοβερό τό πάθος

νεκροί πέσαν οἱ φύλακες, ἄδειος εὑρέθη τάφος. 

Ἡ γῆ ἐκουνήθη ἀπ᾿ τό σεισμό, τά μνήματα ἀνοίξαν

καί τρομαγμένοι οἱ πυλωροί κάτω στόν Ἅδη ἐφρίξαν. 

«Ἄρατε πύλας»! Νικητής περνάει ὁ Χριστός μου, 

καμμιά μπροστά του δύναμη δέν θά σταθῆ τοῦ κόσμου!

Ἀνάσταση! Νόμος, σκιές μεριάσανε καί πᾶνε...

Χριστός Ἀνέστη! Βασιλιάς Αὐτός Αἰώνιος θἆναι!

Ἀνθή Λιβάνη

Πηγή: Ἀπάνθισμα καρδιᾶς, Ἀνθή Λιβάνη, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 70.

Ἀνάσταση - Στέλιος Σπεράντζας

 

Ἀνάσταση

Ἡ Ἀνάσταση. Καί γέμισε χαρά,

λουλούδισε ἡ ψυχή μου σάν τό κρίνο.

Κι ἀνοίγω τῆς λαχτάρας τά φτερά,

ψηλά μές στῆς αὐγῆς τά φωτερά

γαλάζιο ἕνα ἀστροφῶς κι ἐγώ νά γίνω.

Ἀνάσταση. Τά σήμαντρα χτυποῦν.

Κι ὅλα τά δένδρα ἀνθίζουν πέρα ὡς πέρα.

Στόν κόσμο αὐτό ἄς μάθουν ν᾿ ἀγαποῦν

ὅσοι τό μίσος ἔσπειραν κι ἄς ποῦν

"Χριστός Ἀνέστη ἐτούτη τήν ἡμέρα".

Στέλιος Σπεράντζας 

 Πηγή: impneothta.gr

Τὸ βλέμμα τοῦ ληστῆ - Γ. Βερίτης

Τὸ βλέμμα τοῦ ληστῆ

 

Βλαστήμιες κι᾿ ἀναθέματα ξεσποῦν ὁλόγυρά Σου,

φαρμακερὲς σὰν τὰ καρφιά, καὶ σχίζουν τὴν καρδιά Σου.

Κι᾿ ὥ πονεμένε μου Χριστέ, στὴ σκοτεινιὰν αὐτή, 

ποὺ ὅμοια μὲ μαύρη κόλασι χυμᾶ στὸ Γολγοθᾶ Σου, 

τί γλυκοφῶς ἐσκόρπισε τὸ βλέμμα ἑνὸς ληστῆ!

Γ. Βερίτης

Πηγή: Ἄπαντα Ποιήματα Γ. Βερίτη, «Δαμασκός», σελ. 136.