Γιά μνημόσυνο - Ἀνθή Λιβάνη

Γιά μνημόσυνο 

Ἀνάμικτες μές στή ζωή ἀπό χαρά καί πόνο

οἱ μέρες σου ἀργοκύλησαν στό πέρασμα τοῦ χρόνου. 

Στόν Κύριο φρόντισες νωρίς νοῦ καί καρδιά νά δώσης 

καί μέ τίς ἅγιες διδαχές παιδιά νά μεγαλώσης. 

Τό πνεῦμα δέν σέ τύλιξε τοῦ κόσμου κι' ὁ ἀγέρας·

ἀκέραιος ἔμεινες κι' ἁγνός καί στοργικός πατέρας. 

Τό ἔργο σου μ' εὐθύτητα ἐφροντισες νά κάνης, 

γι' αὐτό προτίμησες φτωχός μά τίμιος νά πεθάνης. 

Ἦσουν ὁ ἴσκιος ὁ τρανός τ' ὄμορφου σπιτικοῦ σου, 

πού ἦταν φιλόξενη γωνιά σέ ξένους καί δικούς σου. 

Κυρά ἡ ἀγάπη φώλιαζε βαθιά μές στήν καρδιά σου

κι' ἦταν ἁπλῆ καί ὄμορφη ἡ κάθε προσφορά σου.

Μά τέλος ὅλα ὡς ἔχουνε, ἔφτασε καί ἡ μέρα

στόν κόσμο τόν Οὐράνιο νά πᾶς καί στόν Πατέρα...

Στοῦ Παραδείσου τή δροσιά στήν μακαρία χώρα

πού βρίσκεσαι μήν μᾶς ξεχνᾶς σάν πρῶτα πάλι τώρα.

Κι' ἐγώ θά στέλνω προσευχή πρός τά Οὐράνια πέρα

μέ δάκρυ· ἅγια σου ἡ ψυχή φίλε καλέ, πατέρα.

 Ἀνθή Λιβάνη

Πηγή: Τ' Ούρανοῦ καί τῆς γῆς, Άνθή Λιβάνη, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 320.

_____________________________________________________
Ψυχοσάββατο  σήμερα.  Αἰωνία  ἡ  μνήμη  αὐτῶν.