Μπρὸς στὸ Σταυρὸ - Γ. Βερίτης

Μπρὸς στὸ Σταυρὸ

Μπρὸς στὸ Σταυρὸ γονάτισα 

μὲ πονεμένη τὴν καρδιά. 

Μπρὸς στὸ Σταυρὸ γονάτισα 

σ' αὐτὴ τὴν ἥσυχη βραδιά. 

Θέλω τὸν πόνο μου νὰ πῶ

μὲ κάποιον πένθιμο σκοπό. 

Ὢ Λυτρωτὴ καὶ Πλάστη μου,

τὰ πόδια σου γλυκοφιλῶ,

καὶ στῆς νυχτιᾶς τὴ σιγαλιὰ 

εὐλαβικὰ παρακαλῶ:

Στεῖλε στὴ δόλια μου ψυχὴ

τῆς χάρης τὴ χρυσὴ βροχή. 

Τῶν πειρασμῶν τὰ κύματα

σὰ μανιασμένα μὲ χτυποῦν, 

καὶ τὰ καρφιὰ τῶν πόνων μου

μέρα καὶ νύχτα μὲ τρυποῦν. 

Καὶ γονατίζω στὸ Σταυρό, 

χαρὰ κι ἐλπίδα γιὰ νὰ βρῶ.

Ὢ Σὺ ποὺ πόνεσες γιὰ μᾶς, 

καὶ βασανίστηκες σκληρά, 

τὸ αἷμα σου τ' ἀτίμητο

μοῦ δίνει φῶς, ζωή, χαρά, 

καὶ μοῦ γεμίζει τὴν καρδιὰ

μ' ἐλπίδα καὶ παρηγοριά.

Γ. Βερίτης 

Πηγή: Ἄπαντα ποιήματα Γ. Βερίτη, «Ἡ Δαμασκός», σελ. 311-312.