Στήν Παναγία τοῦ Ντομᾶν - Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Στὴν Παναγία τοῦ Ντομᾶν

Πηγή μου ζωηφόρος, πού δροσίζεις
μὲ τὸ βαθὺ ποτάμι, μὲ τὸ νάμα σου
τόσες ψυχές, καὶ μένα τὴν ψυχή μου·
ὁ κρότος τῶν νερῶν σου μέσ' στὰ ρέμματα
κι ἀνάμεσα στοὺς βράχους, στὰ βουνά,
κι ὡς κάτω, ἔως τὸ κῦμα τῆς θαλάσσης·
  ὁ ρόχθος τῶν ὑδάτων σου ἀκούεται.
Καὶ εἶσαι σὺ ἡ Πόλις τοῦ Θεοῦ.
Κι ἀκόμα τὸ ἁγιασμένο σκήνωμα,
ποὺ εὐφραίνεται τὰ ρεύματα
κυλῶντος ποταμοῦ.

Εἶναι μικρό, φτωχὸ τὸ κλησιδάκι σου,
μὰ ἡ χάρις σου εἶναι ἄπειρη κι ἀτέλειωτη.
Ἀτέλειωτη, ὡς τὸ ρεῦμα τῆς πηγῆς σου,
ποὺ χύνεται καὶ χύνεται,
καὶ ἀπὸ κοντὰ ἀθόρυβα
παράδοξα τὸ ρεῦμα σου πληθύνεται.

Εἶθε καὶ στὴν καρδιά μου, ποὺ ἔχει στραγγιχτή,
νὰ δώσει ζωὴ καὶ δύναμιν ἡ χάρις σου.

Ἂν εἶναι ξεχασμένη κι ἔρημη
ὅμως στὸ βράχο ἡ ἐκκλησιά σου εἶναι στημένη
κι αὐτὸς ὁ βράχος μοῦ φαίνεται πὼς εἶναι
κτισμένος ἀπ' τὰ χέρια καὶ τὸ αἷμα σου·
"Καὶ πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύουσιν αὐτοῦ".

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Πηγή: myriobiblos.gr