Στὰ Βούνενα
Κι ἐπορεύοντο ἀντάμα
τὴν οὐράνια ὁδό,
ψάχνοντας μέρος ὡραῖο
ποὺ τὸ βρῆκαν καθ’ ὁδόν,
ὁ Γρηγόριος, ὁ Ἰωάννης,
Μιχαὴλ καὶ Ἁρμόδιος,
ὁ Δημήτριος, ὁ Ἀκίνδυνος,
Παγκράτιος καὶ Θεόδωρος,
Χριστοφόρος, Παντολέων
καὶ ὁ Αἰμιλιανός,
ὁ Ναβούδιος καὶ ἐμπρός τους
ὁ Νικόλαος ἀρχηγός!
Καὶ στὰ Βούνενα βρεθῆκαν
ὅρος ‘κεῖ τῆς Θεσσαλίας,
μέσα σὲ ὠραῖο δάσος
μὲ θαυμάσια κελλία,
πέρα ‘κεῖ κάτω στὸ λόγγο
ποὺ ἦταν καὶ ἀναχωρητές,
ποὺ τοὺς εἶδε καὶ ἐχάρη
γιατὶ τόσα εἶχε νὰ μάθει
ἀπὸ τέτοιους ἀσκητές.
Σὰν τὸν ἔβλεπαν ἐκεῖνοι
πῶς κοπίαζε μὲ θάρρος,
μὲ ἀγρύπνιες καὶ νηστεῖες
ὁ ἀγωνιστὴς φαντάρος,
ὅλο τὸν παρακινοῦσαν
σὲ μεγάλα ἀθλήματα,
διηγούμενοι σ’ ἐκεῖνον
ὠφελὴ διηγήματα.
Τὸν ἀγάπησαν ἀπείρως
μὲ κατὰ Θεὸν ἀγάπη.
Σὲ πολλὰ δαιμόνια ἔγινε
τὸ μεγάλο τους ἀγκάθι,
ποὺ ἐκδίκηση ζητοῦσαν
ἐξεγείροντας βαρβάρους,
τοὺς ἐχθροὺς τῆς πίστεώς μας,
τοὺς ἀθέους τοὺς Ἀβάρους.
Ἀπὸ τὴ Δημητριάδα
ὡς τὸ Βόλο, Φάρσαλα
καὶ μετὰ στὴν Ἑλασσώνα
αἷμα ἔρρεε θάλασσα
αὐτῶν ποὺ δὲν προσκυνοῦσαν
τ’ ἄχρηστα τὰ εἴδωλα
καὶ τοὺς στέλναν στὴν πατρίδα
τοῦ Οὐρανοῦ, ἀναμφίβολα!
Κι ὅταν ὅλα αὐτὰ γινόνταν
τὰ μαρτύρια τῶν πιστῶν,
ὁ Νικόλαος βρισκόταν
στὸ βουνὸ τῶν ἀσκητῶν,
‘κεῖ στὰ Βούνενα στὴ σκήτη
μετὰ τὸν ἐσπερινό,
ὁ Ἅγιος μὲ πολὺ χάρη
πάντοτε τοὺς μίλαγε·
τὸ Χριστὸ μὲς τὴν καρδιά τους
ζωντανὸ Τὸν φύλαγε.
Τώρα ἦρθαν πρὸς τὴ Δύση·
κυριεύσαν τόσες πόλεις!
Ἡ κακία τους ἀπ’ ἔξω
τίποτα νὰ μὴν ἀφήσει.
Ἕνα βράδυ ἐφανερώθη
λαμπερὸς ἀνάμεσά τους
μέγας ἄγγελος Κυρίου,
ποὺ σπαρτάρησε ἡ καρδιά τους
καὶ τοὺς εἶπε… «Ἑτοιμαστεῖτε!
Νὰ ἀγωνίζεστε μὲ βία.
Λίγες μεῖναν μόνο μέρες
νά ‘μπετε στὴ Βασιλεία
καὶ νὰ λάβετε βραβεῖα
τῶν γενναίων ἀθλητῶν,
τὰ ἀμάραντα στεφάνια
τῶν μαρτύρων ἀσκητῶν».
Εἶπε καὶ ἐξηφανίσθη·
μὰ αὐτοὶ τόσο χαρῆκαν
ἀπ’ τὰ ὑπέροχα τὰ νέα
κι ἀπ’ τὰ λόγια τὰ ἄρρητα,
ποὺ ἀγωνίζονταν μὲ θάρρος
τώρα πιὸ ἐντατικά,
μὲ νηστεῖες, μὲ ἀγρύπνιες,
μὲ ἔμπρακτη μετάνοια τους
καὶ μὲ δάκρυα ποὺ ποτίζαν
τὰ λαμπρὰ στεφάνια τους.
...
πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη
10 - 2 - 2012
(γ' ἀπόσπασμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου