Ἄνθρωπος: ἄνω θρώσκω, τὰ ἄνω ζητῶ, ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας!

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Οἱ στρατιῶτες μαρτυροῦν - πρεσβυτέρα Καλυψὼ Δημητριάδη



Οἱ στρατιῶτες μαρτυροῦν



Ἔπειτα ἀπὸ λίγες μέρες

ἔμαθαν οἱ βάρβαροι,

οἱ αἱμοβόροι ἄγριοι κύνες

ποὺ λέγονταν Ἄβαροι,

πὼς στὰ Βούνενα ‘κεῖ ζοῦσαν

τοῦ Κυρίου ἀσκητές,

ποὺ ἀκατάπαυστα ὑμνοῦσαν

ἕναν μόνο Κύριο·

κι ἀπ’ τὴν ὥρα ποὺ τὸ μάθαν

«ἄρχεται Μαρτύριον».



Ἁρματώθηκαν καὶ πῆγαν

γιὰ νὰ τοὺς σκοτώσουνε,

μὲς τὰ ἄχαρά τους χέρια

ἅρπαξαν μαύρα μαχαίρια,

μὲ αἷμα ἀθῶο τὶς ψυχές τους

κι ἄλλο νὰ λερώσουνε!

Νὰ πνιγοῦνε στὶς κολάσεις

ἀπὸ τὰ μαρτύρια

ποὺ σ’ αὐτοὺς δημιουργοῦσαν·

φρικτὰ κολαστήρια!

Ὁ Νικόλαος προαισθάνθει

πὼς σὲ λίγο φθάνουνε

καὶ ἐπειδὴ τὸ ὀσφραινόταν

τί σὲ αὐτοὺς θὰ κάνουνε,

νουθετοῦσε τοὺς στρατιῶτες

μὲ ἀγωνία, μὰ ἥρεμα,

μὴ δειλιάσουνε μπροστά τους

στὰ θεριὰ τὰ ἀνήμερα.



«Μὴ φοβάστε παλληκάρια!

τώρα γίνετε λιοντάρια

αὐτοὶ νὰ σᾶς φοβηθοῦν!

Δεῖξτε τους τί εἶναι πίστη

καὶ θυσία πρὸς τὸν Κτίστη

ποὺ ἀπ’ αὐτὴν θὰ νικηθοῦν!



Μὴ φωνάξετε, μὴν κλάψτε,

ἕνα δάκρυ νὰ μὴν στάξτε·

μὴν τοὺς δικαιώσετε!

Ψάλλετε καὶ τραγουδᾶτε

ὥσπου νὰ ματώσετε,

γιατὶ τώρα ἦρθε ἡ ὥρα

τί εἶναι ἀνδρεῖα γιὰ νὰ δοῦνε

καὶ πῶς λάμπουνε τὰ ἀστέρια

τῆς Οὐράνιας Βασιλείας

ποὺ αὐτοὶ δὲ θὰ τὴ δοῦνε!



Σᾶς τὸ λέω δὲ θὰ νοιώσετε

πόνο ἀπὸ τὰ μαρτύρια·

ἄνωθεν θάρθει βοήθεια!

Ἀδελφοὶ συγκεντρωθεῖτε…

τοὺς ἀκοῦτε τοὺς παιάνες

ἀπ’ τὰ νικητήρια;



Αὐτὰ ἔλεγε ὁ Ἅγιος

καὶ τοὺς ἔκανε ὅλους φῶς!

Ὥσπου φθάσαν οἱ Βαρβάροι·

ἄσπλαχνα καὶ ἀνηλεῶς

τοὺς ἁρπάζαν καὶ τοὺς σπάγαν

κόκκαλα μὲ ραβδισμούς!

Τοὺς ἐγδέρνανε τὶς σάρκες…

μὰ αὐτοὶ τὸ νοῦ τους εἶχαν

πιὰ μόνο στοὺς οὐρανούς.



Τί πληγὲς καὶ πόσο αἷμα

σὰν πηγὴ ἀνέβλυζε

καὶ τὸ στόμα τῶν βαρβάρων

τὸ Θεὸ πόσο ἔβριζε,

Αὐτὸν ποὺ τοὺς εἶχε κάνει

ἄτρωτους, ἀνίκητους,

τὸ Θεῖο φῶς τῆς προσευχῆς τους

πού ‘βγαινε ἀπὸ τὶς μορφές τους

ἤτανε ἡ νίκη τους!



Κόβανε τὸ λάρυγγά τους

μὲ τὰ κοφτερὰ σπαθιά τους,

μ’ αὐτὸς ἀνοιγόκλεινε!

Καὶ μὲς τὴ βραχνὴ γαργάρα

ἀφρισμένο ὅλο τὸ αἷμα

τοὺς ψαλμοὺς δὲ χόρταινε!



Ἦταν τόσο δοξασμένο

μὰ καὶ τόσο γάργαρο,

ποὺ ἡ ὀμορφιά του ἡ τόση

τρέλαινε τὸν Βάρβαρο.



Μὴ ἀντέχοντας νὰ βλέπουν

ἀρετὲς νὰ τοὺς διέπουν,

τοὺς ἀποκεφάλιζαν!

Μὲ θυσίας τὸν καπνό τους

τὸν Θεὸ λιβάνιζαν!


...

πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη
10 - 2 - 2012

(δ' ἀπόσπασμα)








Δεν υπάρχουν σχόλια: